Overzicht aan films van Siert van den Berg

Siert van den Berg  en Gravel Road Movies

Onder de naam Gravel Road Movies maak ik de laatste jaren weer films. Weer films? Dat moet ik misschien even uitleggen. In de jaren zeventig zat ik op verschillende kunstacademies in het land. Van 1969 tot "71 in Eindhoven, op de AIVE, de Academie voor Industrieële Vormgeving, waar ik was gaan studeren omdat ik graag meubelontwerper wilde worden. Dat zou er echter nooit van komen. Het was de tijd waarin op veel hogescholen en universiteiten de democratiseringsgolf het onderwijs had overspoeld. Zo ook in Eindhoven. In het voorjaar van 1969 had dat tot een staking op de academie geleid. Toen ik er in september van dat jaar mijn opwachting maakte, waren de leuzen op de muren aan de binnen en buitenkant van de academie nog goed zichtbaar. Er werd die eerste weken nauwelijks les gegeven: de plenaire vergaderingen waren veel belangrijker. Medezeggenschap wilden we , inspraak rond de doelstellingen van de academie en de lesstof die we voor een zeer groot gedeelte achterhaald vonden. In Eindhoven was er grote onduidelijkheid bij directie (René Smeets) en bestuur over hoe om te gaan met alle wensen en eisen vanuit de studenten. Maar er waren ook veel docenten die graag veranderingen wilden zien. Een van hen was Frans Zwartjes, die als veelzijdig kunstenaar en violist, op de academie, nauwelijks iets mocht uitdragen over zijn experimentele films waarmee hij in 1969 het filmfestival in Oberhausen had gewonnen.

Maar buiten de lessen om spraken we met Frans Zwartjes regelmatig over film ("als het maar beweegt" was zijn motto). Zijn films werden wel op academie feestavonden gedraaid en we konden een keer in het van Abbe Museum meemaken hoe hij werkte. Omringd door publiek maakte hij als een dansende cameraman opnames van zijn vrouw Trix. Hij monteerde, zoals hij zelf zei, zijn films in de camera. Hij maakte er een sport van om zijn opnames nooit op de montage te hoeven knippen en plakken. Daarbij kwam dat hij zijn eigen materiaal ook ontwikkelde. Een techniek die hij mij ook zou leren: 16 mm film (of in mijn geval dubbel 8) werd in een Russische kunststof (bakeliet) tank van het merk "Spoetnik" ingerold en daarop werden een aantal (behoorlijk giftige vloeistoffen op losgelaten. Het aardige was dat je 's-morgens een film kon opnemen, die je 's-middags ging ontwikkelen om hem 's-avonds te kunnen projecteren. Als eerstejaars student was dit stukken interessanter dan de plichtmatige en behoudende lessen van veel van de andere docenten.

Samen met huis- en studiegenoot Jan van Delft experimenteerden we er stevig op los. We filmden alles wat los en vast zat.